Het is onvoorstelbaar, maar het hartje klopt nog steeds. Afgezien van de narigheid in haar hoofd is ze natuurlijk een kerngezonde en vitale vrouw. Ik sta versteld van Iris’ uithoudingsvermogen. Ze blijft ons verbazen. Het enige dat ik er verder over kan zeggen is dat ze rustig slaapt, geen pijn heeft en niet benauwd of angstig is. Ze krijgt ook geen slaap- of pijn medicatie. Alleen anti-epileptica om een insult te voorkomen dat mogelijk door de tumoren veroorzaakt zou kunnen worden. Alles wat we wel of niet doen is er op gericht om het haar zo comfortabel mogelijk te maken. En liefde geven, veel liefde.