Op naar de volgende fase in deze bizarre achtbaan. Vandaag nog een keer terug naar het AvL waar we hopelijk te horen krijgen dat ze definitief naar huis mag. Vanmiddag intake gesprekken met thuiszorg om verpleging te regelen, zodat ik misschien zelf weer aan de slag kan. Het is fijn dat Iris thuis is, maar het was niet echt het gezellige weekend dat ik voor ogen had. Ik ga zeker nog een beroep op jullie doen, want ben er binnen 48 uur wel achter dat ik dit niet alleen ga trekken. Het is loodzwaar. En dat komt hoofdzakelijk door haar mentale conditie (lees: geheugenverlies). Beetje naief van mij om te denken dat we een leuk en ontspannen weekend gingen hebben. Dit is gewoon keihard werken onder extreme emotionele omstandigheden. Tsjongejonge wat heb ik een RESPECT voor mensen in de zorg!