Mijn oprechte excuses. Ik heb jullie de afgelopen 2 weken verwaarloosd. Iris, Sam, Tobias en ik hadden wat tijd nodig om te wennen aan de situatie. Het is allemaal vreemd, hectisch en vooral onwerkelijk. Maar ook dat went blijkbaar, gek genoeg.
We hebben nu zo’n 2 weken thuiszorg. Lilian is er elke werkdag van ca. 8:30 tot 16:30. Dat was wennen voor Iris. En overigens vraagt ze nog steeds of we ‘die mevrouw’ niet eens moeten betalen voor haar hulp. De avond en weekend uren vullen we zelf in, ‘en petit comite’ om Iris niet helemaal tureluurs te maken met telkens wisselende gezichten om haar heen.
Afgelopen week was druk met bezoeken aan de behandelend arts (oncoloog/internist), de neuroloog en de psycholoog. Bijna 4 weken na de start van de behandeling met BRAF/MEK remmers. Nu hadden we het meeste resultaat moeten gaan zien. En dat is ook zo voor wat betreft de meeste functie verstoringen. Fysiek gaat het eigenlijk wonderbaarlijk goed. Maar psychisch helaas allesbehalve … Het korte termijn geheugen is een ramp en Iris is daardoor erg verward.
Komend weekend gaat ze met Elsbeth op stap naar Texel. Kijken hoe dat gaat. Volgende week weer een bezoek aan de psycholoog en de week daarop een intake met een revalidatie arts. Die gaat kijken of er met therapie iets te verbeteren valt met het geheugen. Dan, begin december, het belangrijkste: een nieuwe MRI om te kijken of de tumoren in het hersenvlies ‘getemd’ zijn. Duimen!