Ik ben niet religieus. Toch wil ik een kerstgedachte met jullie delen. Een openbaring, voor mij althans. Als je ooit in het Antoni van Leeuwenhoek bent, als patiënt of bezoeker, en er komt een arts voorbijgelopen, met stevige tred en zo’n halflange wapperende witte jas. Knijp dan je ogen eens bijna dicht en kijk door je oogharen. Probeer het je voor te stellen. Zie je wat ik zie? Ik zie een engel, met grote witte vleugels. Een van god gezonden half-mens die hier op aarde ronddoolt met als enige taak om over onze zieken te waken en voor ze te zorgen. Zelfs als het opperwezen ze allang opgegeven heeft. Jij en ik zouden bij een kansloze missie allang ons verlies nemen, het project afblazen. Zo niet artsen, verpleegkundigen en al die anderen in de medische zorg. Het is geen beroep, het is een roeping. En mijn respect en dank zijn oneindig groot.
Een heel gelukkig kerstfeest voor jullie allemaal.
(Ik sla dit jaar even over …)